بی رحمی نگاه

در بی رحمی نگاه ها...
سردی دست ها...
در اوج شقاوت موروثی زبان ها...
دنبال چه می گردیم ما؟
در کوچه پس کوچه های زندگی
چقدر سخت است اگر
کوچه ی دوست داشتنی ات
بن بست از آب درآید.
توقع بالایی است
اگر بخواهی کسی
دوستت داشته باشد...
تنها
هزار من در من فریاد می زند
حقیقت اینجاست
گویا
در تاریکی
در تاریکی بی شمار جستجو هامان
در نمی دانم ها...
دوست دارم یکبار
برای خودم گریه کنم
برای حقیقتی که در تاریکی
گم کرده ام...
همیشه سکوت کردم
اینبار هم سکوت می کنم
و دنبال آن لحظه ی زیبایی می گردم
که حرفهای دلم را
بخواند کسی
از سکوت و چشم هایم...
در دنیای من
گویا خدا خورشید را
سیاه نقاشی کرده است
و من باید
علی رغم روشنی های دلم
حقیقت را فقط
در تاریکی بجویم...
سکوت می کنم...
سکوت می کنم...
و باز
سکوت می کنم...