یادته یه روز بهت گفتم دوست دارم ،میمونم تا ابد من باهات

یادمه گرفتی دستامو آروم تو گوشم گفتی منم میمونم همیشه به پات!

اما........

بخـنــد

    هــرچـنــد

           غـمـگینــی

   بـبخــش

       هــرچـنـد

              مـسکینـــی

 فـرامـوش کــن

         هــرچـنــد

                دلــگیــــری

                 

زیستــن اینــگــونـــه زیـبـاسـت   ...

 بخنـــد

     ببخــش

         و فرامـوش کـــن

  هــرچـنــد میدانم ...

  آســـان نــیســـت.

آموختن آنچه فیلسوف است، كار دشواری است، زیرا نمی توان آن را یاد داد. باید آن را از سر تجربه دانست یا باید به این ناآگاهی افتخار كرد.((نیچه))

پیرترین و جوانترین مارها چنین می گویند : «هر جا درخت معرفت است، همانجا بهشت است».((نیچه))

زن نفرت را تا به آن پایه می آموزد كه دلبری را از یاد می برد.((نیچه))

در حقیقت نكته جالب هر نظریه، همان كمترین محركی است كه می توان بر آن اساس این نظریه را مردود شمرد.((نیچه))

اینها ضعفا هستند كه اراده به سوی قدرت خودشان را به این صورت مخفی می كنند كه جهان دیگری بسازند؛ در حقیقت جهان افلاطونی همین است.((نیچه))

برای انسانهای سرسخت، همدلی شرم آور است، اما باارزش.

-------------

در باب هر حزبی، هر چوپانی به قوچی راهنما نیاز دارد، یا خودش باید گاه و بیگاه به قوچی بدل شود.

------------

عشق، ویژگی والا و پنهان عاشق را آشكار می كند، یعنی همان ویژگی های نادر و استثنایی را و به این ترتیب، معشوق به آسانی در باب ویژگی های معمول او مرتكب اشتباه می شود.

ا زمانی كه امری یا كسی را كم ارزش می پنداریم، نفرت نمی ورزیم، بلكه تازه زمانی چنین می كنیم كه آن را همسان یا برتر می دانیم.

-------------

گاهی از سر انسان دوستی، كسیرا در آغوش می گیریم (چون نمی شود تمام انسانها را در آغوش گرفت)، اما نباید این نكته را بر آن كسی فاش كنیم كه در آغوش گرفته ایم.

------------

دلسوزی، خنده بر لب پوینده ی راه شناخت می نشاند، درست مانند دستانی ظریف كه به بدن غولها می خورد.

-----------

در ستایش، گستاخی بیش از سرزنش است.

-----------

زیاده از خویش سخن گفتن، راهی است برای پنهان كردن خویشتن.

ای فایده باوران، حتی شما نیز هر فایده ای را به مثابه ارابه خواست خویش دوست می دارید. آیا شما نیز از سر و صدای چرخهای آن ناراحت نیستید؟

--------------

حماقت های هوشمندان را باور نمی كنیم؛ چه لطمه هایی به حقوق بشر!

-------------

در باب "راستگویی"، شاید تاكنون هیچ كس به كفایت راستگو نبوده است.

------------

خودپسندی دیگران زمانی خلاف ذوق ما است كه خلاف خودپسندی ما باشد.

-----------

در نهایت، عاشق هوس خویش هستیم و نه آنچه هوس كرده ایم.

دوستی با افراد برتر تلخ است، زیرا نمی توان چیزی در قبال این دوستی به فرد داد.

--------------

سخن گفتن در جایی كه كسی ما را نفرین می كند، كاری غیر انسانی است.

-------------

نوعی بی گناهی در دروغ نهفته است كه نشانه ای از باور نیك است.

------------

پیامد رفتارهای ما گلوی ما را می گیرد و توجهی به آن ندارد كه در این بین، ما خود را "اصلاح" كرده ایم.

اخلاقیات گوناگون زبان اشاره عواطف است.

----------------

از چشم من افتاد». چرا؟ «من همسان او نیستم»؛ آیا انسانی تاكنون چنین پاسخ داده است؟

---------------

گونه ای از نخوت در نیكی وجود دارد كه همانند بدی، موردی استثنایی است.

--------------

نه اینكه دیگر به من دروغ نمی گویی، بلكه چون دیگر به تو اعتماد ندارم، این موضوع برایم تكان دهنده است.

دانستن و از مسولیت فروگذار نکردن و ان را به دیگران محول نکردن از نشانه های والا بودن است.

___________________

تو با حقایق سخت فرو می کوبی. اما چماقت از من می راند این حقیقت را.

با دهان دروغ میگویم ، اما با شکل و پوزه خویش به هنگام بیان دروغ، حقیقت را بر زبان می اوریم.

چهار فضیلتی انسان والا عبارت است از : دلیری،درون بینی،همدلی و تنهایی که گرایش به آنها سبب پاکی میشود.

انچه والا بودن یک فرد را ثابت میکند کرده های او نیست چون بیخ و بن انها معلوم نیسا و معانی مختلف دارند بلکه ایمان اوست.

اینده از آن کسانی است که به استقبالش میروند.

عشق را فریبنده و ویرانگر است نه نجات بخش.

بلند پروازی من آن است که در ده جمله چیزی بگویم که کسی دیگر در یک کتاب میگوید